F I L M - https://www.youtube.com/watch?v=chTfi1d5kn4

Film skupia się na obalaniu przestarzałych lub błędnych przekonań funkcjonujących w systemie opieki zdrowotnej, które sugerują, że powrót do sprawności po udarze jest ograniczony czasowo lub zależny od drogiego sprzętu. Autorka podkreśla, że mózg zachowuje zdolność do neuroplastyczności (tworzenia nowych połączeń) przez całe życie, a kluczem do sukcesu jest odpowiednia motywacja, duża liczba powtórzeń ćwiczeń oraz praca nad jakością ruchu, a nie tylko jego szybkością.

 

Najważniejsze punkty (obalane mity):

 

• [01:54] Mit 1: Mózg nie regeneruje się po 6–18 miesiącach. To nieprawda. Twierdzenie, że po upływie "okna czasowego" nie można odzyskać sprawności, opiera się na nieaktualnej wiedzy. Mózg może tworzyć nowe połączenia przez całe życie. Tara podaje przykłady pacjentów, którzy robią postępy nawet 3-4 lata po udarze, pod warunkiem systematycznej pracy.

• [07:08] Mit 2: Szybkość chodu jest najważniejszym wyznacznikiem sukcesu. Wielu terapeutów skupia się wyłącznie na tym, by pacjent chodził szybko (norma 1,4 m/s), ignorując jakość ruchu. Prowadzi to do utrwalania nieprawidłowych wzorców (np. usztywnianie kolana, zarzucanie nogą). Choć szybkość jest ważna, kluczowe jest najpierw odzyskanie prawidłowego wzorca chodu, aby uniknąć kompensacji.

• [11:53] Mit 3: Skrajne podejście do bólu ("No pain, no gain" vs. całkowity brak bólu). Oba podejścia są błędne. Zbyt duży ból może wywołać spastyczność i zniechęcić mózg do używania kończyny. Z kolei unikanie jakiegokolwiek dyskomfortu hamuje postępy (tzw. terapia ekspozycyjna jest potrzebna przy nadwrażliwości). Zalecana jest zasada: ćwiczyć do poziomu dyskomfortu nieprzekraczającego 5 w skali 1-10.

• [16:26] Mit 4: Potrzebujesz drogiego, robotycznego sprzętu. Wydawanie tysięcy dolarów na roboty, egzoszkielety czy terapię światłem często mija się z celem, a sprzęt ląduje w szafie. Lepiej zainwestować te środki w dobrego fizjoterapeutę lub trenera, który wymusi na pacjencie aktywną pracę i powtórzenia.

• [19:54] Mit 5: Urządzenia wspomagające (np. ortezy) to "kule u nogi". Stosowanie ortez (np. AFO) czy lasek nie jest oznaką słabości. Są one niezbędne, aby zapobiegać utrwalaniu złych nawyków, zmniejszać spastyczność i pozwalać na bezpieczniejsze i bardziej naturalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Zbyt wczesne odstawienie ortezy często pogarsza chód.

• [21:24] Mit 6: "Jeśli nie robisz tego idealnie, nie rób wcale". Dążenie do perfekcji nie powinno powstrzymywać przed aktywnością. Całkowity brak ruchu jest gorszy niż ruch z błędami. Drobne błędy (kontrolowane potknięcia, zachwiania) są dla mózgu informacją zwrotną i pomagają w procesie uczenia się motorycznego.