Wieczór
​
Pamiętacie? Na początku tego "dziennika" napisałem, że wpisy nie będą regularne - tere fere.. Jak na razie są przynajmniej raz dziennie a czasem i częściej. Noo.. Może w niedzielę - tak dla pozoru - się czasem "poobijam"..
​
Całe "rano" konfigurowałem telefon, bo stary rozbiłem i trzeba było się przenieść.. Ale już w miarę jestem zorganizowany. Nawet nie chodzi o kontakt za światem (w sensie sieci), co o to, żebym mógł "mówić".. A propos "mówić" - stoję dziś na platformie wibracyjnej a Lena do mnie mówi - na temat platformy nota bene. I sama sobie zadaje pytania, na które ja doskonale znam odpowiedź. Nie mam jak powiedzieć, czy pokazać (trzymam się przecież) a odpowiedź wymaga komentarza. Nie wystarczy zwykłe skinienie głową "Tak" lub "Nie". Ona się zastanawia (baba i kwestie techniczne) a ja wiem! Nie mogę powiedzieć! Szlag mnie trafia.. Co się oczywiście odbija na niej.. I takich sytuacji, gdzie nie jestem w stanie napisać (prawą ręką się trzymam, albo nie ma gdzie położyć telefonu do pisania) jest całe mnóstwo..
​
Obiad dziś w dwadzieścia pięć minut.. Żadne cudo..
​
Zajęcia intensywne. Dziewczyny już wiedzą, że ze mną można sobie pozwolić na śmiałe eksperymenty, więc mnie nie oszczędzają - i słusznie. Jestem z tych, co uważają, że "ryj - nie szklanka. Się nie zbije". Dużo dziś pracy w klęku - na podłodze. Dla mnie - bomba. Może ćwiczenia do łatwych nie należą. Z racji na nisko położony środek ciężkości i dodatkowe podparcie z tył jest jednak dużo łatwiej niż w staniu. Pewno Magda z Jarkiem "obczajają" już temat. Uświadomiłem sobie, że wczoraj (na demo, kiedy byłem jedynym pacjentem) nawet nie wiem czy byli.. Byłem tak zestresowany i skupiony na tym, żeby temperować "śmiesznego pana", że po sali się nawet nie rozejrzałem. Lata doświadczeń na scenie pewno to "przykryły" choć trochę.. A może tylko chciałbym, żeby tak było..
Na koniec zajęć "przedreptaliśmy" przez salę wspomagając się niezawodnym ręcznikiem. I to była choćby jedna z tych chwil, w których najbardziej żałuję, że nie mogę się komunikować. Chciałbym powiedzieć dziewczynom "wolniej, ja sam, tylko rozluźnię. Ulka nie pomagaj. Przecież ja potrafię!". Ale zanim zdążyłem nawet pomyśleć - lewa noga była już z przodu, przesunąwszy się tam wraz z ręcznikiem ciągniętym przez jedną z dziewczyn..
​
Do południa - przed zajęciami - oglądałem materiały dotyczące elektrostymulacji. I trafiłem na kilka ciekawych (moim zdaniem) rzeczy, które dotyczą nie tyle elektrostymulacji, co samego udaru. Wydaje mi się, że są to rzeczy warte uwagi. Ze względu na to, że dla "fachowców" pewno oczywiste albo nieistotne - są często przez nich pomijane. Umieszczę je razem z rzeczami o elektrostymulacji w "osobnym dziale"..
​
Jadę. Gitara czeka..